OMA
-
Agápe (αγάπη agápē) means “love” in modern day Greek, such as in the term s’agapo (Σ’αγαπώ), which means “I love you”. In Ancient Greek, it often refers to a general affection or deeper sense of “true love” rather than the attraction suggested by “eros”. Agape is used in the biblical passage known as the “love chapter”, 1 Corinthians 13, and is described there and throughout the New Testament as sacrificial love. Agape is also used in ancient texts to denote feelings for a good meal, one’s children, and the feelings for a spouse. It can be described as the feeling of being content or holding one in high regard.
“Ik ging met een lege wagen heen en kwam met een vrouw erop terug.”
Mijn opa maakt geen grap. Zestig jaar huwelijk moet toch ergens mee begonnen zijn, hij vertelt het zoals het is. Zijn vrouw – lange, ragfijne haren als een wit donsje op het hoofd geknot, de huid kwetsbaar geplooid – staart afwezig uit het raam en mompelt.
“Het gaat straks regenen.”
Ik zie haar zitten. Een jong meisje nog, de ranke nek bedeesd naar beneden gebogen terwijl het paard zich een weg ploegt door de trekkende kleigrond. Ze kijkt naar de voeten van de man, zijn voor de gelegenheid schoongeschrobde klompen, zondagse sokken misplaatst in het hout gevat. Afkomst laat zich niet verloochenen. Iets hoger gaan haar ogen dan, naar hoe zijn handen – grof werktuig – de teugels laten vieren en weer aantrekken. Een voorbode van haar toekomst.
Samen zijn. Hoe heeft ze zich dit ooit gedroomd, welk fantoom van liefde zocht haar op? Ik weet het wel: tedere handen die haar gezicht omvatten, een zachte kus op de mond bij het ontwaken. Ogen die zien en oren die horen, naar haar willen luisteren ook. Maar buiten de droomtijd wacht hard werken, bidden en baren: het leven een rantsoen van water en brood, voor wie niet veel vraagt zal weinig genoeg zijn.
Houden ze van elkaar? Het doet er niet toe. Hun huwelijk bindt families en dorpen, heden en verleden samen. Zij zijn slechts een facet in het web van gesponnen geschiedenis.
Zestig jaar. Hij voelt als een deel van haar lichaam dat zich heeft ingegroeid, gaand waar zij gaat zonder dat ze er speciale aandacht aan hoeft te besteden.
Gelaten symbiose.
De kinderen – zondagmiddags’ koffiebezoek – vinden haar niet veel later huilend in de leunstoel bij het raam. Zijn stoel. Terwijl tranen langzaam haar wangen strelen, dekken zij het lichaam af. Een niet geslaagde amputatie. Snel gaat ze hem achterna.
Dag oma.
Tekst KdR, Foto HB – ©Imageastory, 2012
imageastory 